Welkom bij de milieustraat!
Wie zijn toch de mensen die naar de milieustraat rijden? Het blijken figuren zoals jij en ik, maar ieder met zijn eigen verhaal. We spraken er een paar.
HUIB
“Ze wilden ‘m niet bij de kringloop.” Huib uit Waspik laat een bankstel achter bij de milieustraat. Twee jaar geleden is hij verhuisd en hij kocht toen een tijdelijk bankstel. Die wilde hij nu naar de kringloop brengen. “Zonde om nieuwe banken weg te gooien.” Maar je had ze toch op Marktplaats kunnen zetten? “Had gekund, maar dat kost ook weer tijd en moeite. En ondertussen staat er al een andere bank.” Huh, en het bankstel dat je wegdoet dan? “Die stonden ook in de woonkamer, naast de nieuwe!” Huib had in elk geval dus genoeg plek voor visite. Maar waarom wilde de kringloop zijn bankstel niet? “Ze nemen geen banken met stoffen bekleding aan nu. Er staat al zo’n enorme voorraad. Maar ik vind het ook zonde om weg te gooien.” Sommige mensen zouden zo’n bankstel gewoon onder een lantaarnpaal zetten. Waarom breng jij het naar de milieustraat? Huib lacht: “Is er een andere optie? Want ik laat geen afval in de natuur achter.”
FEMKE
“Mijn eerste keer!” Femke is net vanuit Tilburg in Waalwijk komen wonen. Nu brengt ze voor het eerst wat spullen weg naar de milieustraat. “Een bankje en een oud stoeltje. Met het verhuizen is het wel handig om wat kwijt te kunnen.” Maar kon je het zelf niet meer gebruiken dan? “Nee, en het kon ook niet meer naar de kringloop.” Oh? “Ik heb katten… En die hadden al aan dat bankje zitten krabben. Dat zag er niet meer uit.” Dus het lag niet aan de stijl van de bank? “Nee hoor, dat kon eigenlijk nog prima!” De milieustraat bleek voor Femke “praktisch om de hoek”. Daarom aarzelde ze niet om haar spullen hierheen te brengen. “Landgoed Driessen, daar ga ik wonen. Vijf minuten rijden dus. Ik had het even gegoogeld. Op straat neerzetten is voor mij een no-go. Gewoon netjes opruimen, kleine moeite.” En voor de kosten hoeft Femke het ook niet te laten: “Voor die twee euro zestig kom ik het echt wel brengen!” lacht ze.
MART
“Als muzikant ben ik al anderhalf jaar stil.” Maar Mart laat zich toch van z’n beste kant zien. Zijn busje zit vol. “Kijk, met corona heb ik ineens de tijd en drang om van alles onder handen te nemen. Al vijftien jaar zeuren ze aan m’n kop om de zolder op te ruimen. Nou, da’s nu gebeurd.” Mart is aan het klussen en heeft van alles bij zich. Hij opent de achterdeuren van zijn busje: “Ik kom wat hout wegbrengen, papier, plastic, glaswerk, wat tuinafval en een oude stofzuiger.” Heb je die laatste per ongeluk ingeladen? “Nee, die heeft de opruiming niet doorstaan. Stof van het schuren, je kent het wel.” Maar waarom kom je het allemaal netjes brengen? “Ja, niemand komt het halen! Ik ben wel een vaste klant hier. Ik vind het belangrijk om alles gescheiden in te leveren. Daar werk ik graag aan mee.” Mart heeft zijn toeristische route kriskras door de milieustraat al uitgestippeld. Het lijkt wel een parcours. “Ik maak er een uitstapje van.”